Italica była zamieszkana w okresie panowania Wizygotów, jednak gdy Andaluzję zdobyli Arabowie, miasto opustoszało. Od tej pory zaczęło pełnić rolę jedynie kamieniołomów.

W XVII wieku pozostałości miasta były wielokrotnie zalewane przez Gwadalkiwir po czym uległo zapomnieniu.

W niedzielę wyjazd do Granady. „Kto nie widział Granady, w ogóle nic nie widział ”.To hiszpańskie przysłowie jest bardzo wymowne. Stolica prowincji Granady, może poszczycić się Alhambrą, jedną z najbardziej rozpoznawalnych budowli na całym świecie. Ale okolice miasta też posiadają swój niepowtarzalny urok.

Wielkie przestrzenie łańcuch górskiego Sierra Nevada, zyskały status parku narodowego. I wiecznie ośnieżone szczyty mogliśmy podziwiać z tarasu widokowego. Granada zawsze była ceniona ze względu na jej piękno i wspaniałość.

Najważniejszym zabytkiem, majestatycznie górującym nad miastem jest Alhambra – warowny zespół pałacowy zbudowany w XIII w. przez Nasrydów i rozbudowany w XIV wieku. Jest jednym z najpiękniejszych zabytków muzułmańskich w całej Hiszpanii. Przez wieki służył jako twierdza mauretańskich kalifów.

Oprócz niej w Granadzie znajdziemy kilka interesujących kościołów, jak znajdująca się w centrum katedra, San Pedro y San Pablo, Santa Ana, klasztor św. Hieronima czy klasztor kartuzów z kościołem, z XVI-XVII wieku, zaliczany do arcydzieł architektury barokowej.

Do niezwykle interesujących miejsc można zaliczyć wzgórza Albacín i Sacromonte. Znajdziemy tutaj alternatywne oblicze Granady, małe sklepiki z rzemiosłem artystycznym, kręte uliczki, pośród których bardzo łatwo można się zgubić, Cyganów grających flamenco, hipisów mieszkających w cuevas, piękne punkty widokowe – miradores, squat i wiele innych, interesujących rzeczy.

Jesteśmy oczarowani. A przed nami jeszcze tydzień…