Pałac w Dęblinie był jedną z najważniejszych rezydencji Mniszchów – rodu dziś nieco zapomnianego, lecz w XVIII wieku należącego do ścisłej elity polityczno-kulturalnej w Rzeczypospolitej.

Dzięki zachowanym materiałom archiwalnym (źródłom rękopiśmiennym, projektom architektonicznym, przedwojennym fotografiom), skonfrontowanym z analizą in situ, możliwe jest prześledzenie kolejnych etapów przekształceń siedziby.

Szczególnie cennych informacji o wyglądzie pałacu i jego wnętrz dostarczają rysunki architektoniczne z II połowy XVIII stulecia, wykonane na polecenie marszałka wielkiego koronnego Michała Jerzego Mniszcha.

Około 1780 roku z inicjatywy tego magnata, niezwykle wysoko ceniącego architekturę klasycystyczną, obiekt przebudowano w duchu tej stylistyki.

Należy zarazem podkreślić, że pałac od początku stanowił część wielkoskalowego założenia przestrzennego. Do najciekawszych informacji dotyczących ogrodu należy fakt, że poszczególne gatunki roślin sprowadzano na przykład z Łazienek Królewskich w Warszawie, Królikarni, czy Jabłonny.